Elimden Gelen Bu

elimden gelen bu ben iki kisiyim
çogalmak neyse ne, azalmak zor
birisi seni her an birakip gittigim
öbürü kan gibi tutulmus seviyor
agzindaki aci alnindaki çizgiyim
gözlerine kirli bir bulut getirdim
hiçbir sevinç aydinligi onu silemiyor

elimden gelen bu ben iki kisiyim
birisi kapadigin kapilardan gitmiyor
yagmur yagmaksa o günes açmaksa o
bir yerin üsüse onun sicakligi
öbürü en içten çagrini isitmiyor
hüneri ne dersen duygu kaçakçiligi
alip tutmaksa o basip gitmekse o
bakislari kiyisiz bir deniz uzakligi

elimden gelen bu ben iki kisiyim
ikisi birbirinden çikmaya ugrasiyor
bilmem ki hangisinden nasil vazgeçeyim
birisi yeni bastan serüvene baslamis
öbürü silahinda son mermiyi yakiyor
çogalmak neyse ne, azalmak zor

Attila İlhan