can yücel'den...

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış, kendi yolumu çizdiğimde
anladım.
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,ya da dinleyerek değil.
bildiklerini bana neden anlatmadığını anladım.
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış, aşk peşinden neden
yalınayak koştuğunu anladım.
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden, neden hiç
ağlamadığını anladım.
Ağlayanı güldürebilmek, ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
gözyaşlarımı kahkahaya çevirdiğinde anladım.
Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım.
Fakat hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terkettiği zaman anladım.
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş mağrifet, yüreğini elime
koyduğunda anladım.
''Sana ihtiyacım var, gel'' diyebilmekmiş güçlü olmak,sana ''git''
dediğimde anladım.
Biri sana ''git'' dediğinde ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek, git
dediklerinde gittiğimde anladım.
Özür dilemek değil ''affet beni''diye haykırmayı istemekmiş pişman olmak,
gerçekten pişman olduğumda anladım.
Ve gurur kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş, sevgi dolu yüreklerin
gururu olmazmış, yüreğimde sevgi bulduğumda anladım.
Ölürcesine isteyen, beklemez sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
beni affetmeni ölürcesine isteğimde anladım.

SEVMEK EMEKMİŞ
EMEK İSE VAZGEÇMEYECEK KADAR, AMA ÖZGÜR BIRAKACAK KADAR SEVMEKMİŞ........